25 ივნისს, საქართველოს რეფორმების ასოციაციის პროექტ, „ფაქტ ჩეკის“ ვებგვერდზე გამოქვეყნდა სტატია, სადაც საქართველოს პარლამენტის წევრის, კახაბერ ოქრიაშვილის საპარლამენტო გამოსვლის ტექსტია განხილული. 

დეპუტატი ჭარბვალიანობის პრობლემაზე საუბრობს და მოჰყავს როგორც მსოფლიო ბანკის, ისე საქართველოს ეროვნული ბანკის მიერ გამოქვეყნებული ოფიციალური მონაცემები, რომელზე დაყრდნობითაც აცხადებს, რომ საქართველოში, ყოველი 1 000-დან 700-ზე მეტ ადამიანს აქვს საფინანსო სექტორის, მათ შორის კომერციული ბანკების ვალი, ქვეყანაში ჯამური ხელფასის 30%-მდე კი მიდის მხოლოდ საბანკო პროცენტის მომსახურებაზე.

განცხადების განხილვა პირდაპირ ვერდიქტით იწყება: „კახაბერ ოქრიაშვილის განცხადება არის მცდარი“, ხოლო რეზიუმეში, რომელიც ვერდიქტს მოსდევს, პირველივე წინადადება გამორიცხავს მათ მიერვე გამოტანილ განაჩენს: „განცხადებაში კახაბერ ოქრიაშვილის მიერ გამოყენებული მაჩვენებლები ფაქტობრივად, მეტწილად, სწორია“. მოგვიანებით კი, სტატიის ანალიზში ვკითხულობთ, რომ მსოფლიო ბანკის მონაცემებით, 2016 წელს, საქართველოში, 1 000-დან 724 ადამიანს კომერციული ბანკების ვალი მართლაც ჰქონია.

ჩნდება ლოგიკური კითხვა: თუ განცხადებაში მოყვანილი რიცხვები არის სწორი და ობიექტური, რაზეც თავად სტატიაშია საუბარი, მაშინ რა არის ტყუილი და რატომ არის განცხადება მცდარი?

გამოდის, რომ თავად სტატიაა სუბიექტური და ამ სუბიექტური მოსაზრებების გავრცელება ემსახურება კონკრეტული მხარის ინტერესებს.

მივიჩნევთ, რომ ჩვენი მოსახლეობისთვის ისეთ სენსიტიურ თემაზე, როგორიც ჭარბვალიანობაა, არავის აქვს უფლება, იყოს სუბიექტური.