უმრავლესობისა და „ქართული ოცნება-ძლიერი საქართველოსთვის“ საპალამენტო ფრაქციის წევრმა, ლევან გოგიჩაიშვილმა და ქუთაისის მაჟორიტარმა დეპუტატმა გენადი მარგველაშვილმა ქ. ქუთაისში აკაკი წერეთლის სახელმწიფო უნივერსიტეტის სტუდენტებთან გამართეს შეხვედრა. 

შეხვედრის მიზანი იყო „ქართული ოცნება-ძლიერი საქართველოსთვის“ საპალამენტო ფრაქციის ახალი საკანონმდებლო ინიციატივის სტუდენტებისათვის გაცნობა.

დღეს არსებული მდგომარეობით, არც საქართველოს შრომის კოდექსი და არც „საჯარო სამსახურის შესახებ“ საქართველოს კანონი არ ითვალისწინებს სტაჟიორის (პრაქტიკანტის) ცნებას შრომით ბაზარზე, რაც ნიშნავს, რომ, ზოგადად, სტაჟიორის სტატუსი, საქართველოში ოფციალურად არ არსებობს.

აღნიშნული იწვევს არაერთი სახის პრობლემას, კერძოდ - გაურკვეველია სტაჟიორისა და დამსაქმებლის ურთიერთობის სახე, რის გამოც დამსაქმებელს შეუძლია ბოროტად ისარგებლოს სტაჟიორის შრომით. სტაჟიორს არ გააჩნია შრომითი უფლებები, არ შეუძლია საკუთარი უფლებების დასაცავად მიმართოს სასამართლოს და მოითხოვოს ის სამართლებრივი გარანტიები, რომლებიც ყველა დასაქმებულს ეკუთვნის კანონით.

გარდა ამისა, პრობლემურ საკითხად რჩება ის უმთავრესი გარემოება, რომ ანაზღაურებად სამსახურში მისაღებად, როგორც წესი, ერთ-ერთ მთავარ წინაპირობად მითითებულია სამუშაო გამოცდილება. იმის გამო, რომ სტაჟიორის/პრაქტიკანტის სტატუსი საქართველოს კანონმდებლობით არ არის განსაზღვრული, სტაჟირების/პრაქტიკის განმავლობაში გაწეული სამუშაო ავტომატურად არ იძენს სამუშაო გამოცდილების სტატუსს.

აღნიშნულის გათვალისწინებით, საკანონმდებლო ინიციატივა ეხება „საჯარო სამსახურის შესახებ“ საქართველოს კანონისა და „საქართველოს შრომის კოდექსის“ საქართველოს ორგანულ კანონში შესატან ცვლილებებს, რომელიც მიზნად ისახავს სტაჟირების ინსტიტუტის გაძლიერებას და აღნიშნული საკითხის მიმოხილვას შრომითი ურთიერთობის ჭრილში.

პარლამენტის წევრებმა შეხვედრაზე სტუდენტებთან კითხვა-პასუხის რეჟიმში განიხილეს პრობლემის გადაჭრის სხვადასხვა გზები და აღნიშნულთან დაკავშირებით ის ცვლილებები რაც შეიძლება შევიდეს „შრომის კოდექსსა და საჯარო სამსახურის შესახებ“ საქართველოს კანონში, მათ შორის სტაჟირების შრომით სტაჟში ჩათვლა.

ყველა ზემოაღნიშნული ცვლილება ხელს შეუწყობს სტაჟიორების უფლებების დაცვას და მათთვის შესაბამისი სამართლებრივი გარანტიების შექმნას. ასევე, მათ კარიერულ წინსვლას როგორც კერძო, ასევე საჯარო სამსახურში, რაც, ზოგადად, სახელმწიფოს ინსტიტუციური განვითარების ძირითადი გარანტიაა.